De Romeinen waren een vernuftig volkje met hun technieken en uitvindingen op het gebied van wegen. Hoewel de bewoners van de Lage Landen al in de eerste eeuw voor Christus handelscontacten onderhielden met de Romeinen hadden zij nog geen direct contact gehad met dit volk. Omstreeks het jaar 19 voor Christus kwam hier verandering in. De oorspronkelijk Keltische handelsroute tussen Boulogne en Keulen werd door Romeinse soldaten heraangelegd en veranderde in een Romeinse hoofdweg. Deze 400 kilometer lange weg wordt tegenwoordig de Via Belgica genoemd.

Inmiddels ligt de Via Belgica al vele eeuwen meters diep onder de grond. Ondanks de tand des tijds is de Via Belgica niet in de vergetelheid geraakt. Sterker nog, de provincie Limburg en de zes gemeentes die tegenwoordig langs de weg liggen hebben een ambitieus plan ter hand genomen om de weg weer beleefbaar en zichtbaar te maken. De Via Belgica is hiermee een speerpunt voor toekomstige ontwikkelingen op het gebied van erfgoededucatie, toerisme, ruimtelijke ordening en landschapsontwikkeling. De website www.viabelgicadigitalis.nl toont archeologische vondsten in het huidige landschap. Ook is de eeuwenoude route zichtbaar gemaakt via een moderne routeplanner via de website www.omnesviae.org.

De Romeinse tijd komt in Nederland op meerdere plekken tot leven. Zo is een route ontwikkeld langs het Romeinse aquaduct in Gelderland via Heilig Landstichting naar de voormalige nederzetting in Nijmegen. Met een QR-code kunnen bezoekers zich via een website over het aquaduct laten informeren.

Nederlandse archeologen zijn goed op dreef met interactieve zaken rondom het levendig houden van het Romeins erfgoed. Zo hebben Nederlandse archeologen ook een 3d-applicatie ontwikkeld om de Via Appia in kaart te brengen. De resulterende 3d-kaart toont de historische gelaagdheid van de hoofdweg van het Romeinse Rijk.

Een Fugro-auto met laserscanner, camera en gps maakte een puntenwolk van het wegoppervlakte dat de archeologen onderzoeken – tussen de 5e en 6e mijl. Hier staan veel ruïnes van grafmonumenten, maar ook later geplaatste objecten. Door scannen van achter- en zijkanten en koppeling van alle objectinformatie aan de puntenwolk ontstaat een compleet 3d-landschap. Op deze manier kan met de speciaal ontwikkelde web- en desktopapplicatie het landschap worden gescand op tijdsdatering of materiaalsoort en kunnen er bijzonder vlot archeologische reconstructies worden gemaakt. De ontwikkelde applicaties zijn ‘open source’, dus iedereen kan ermee verder.

Vera Weterings