Ongeveer vijf jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met het fenomeen zandmozaïek. Het was toen Elvira Wersche drie weken lang in de Tempelzaal van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden werkte en haar kunstwerk op 23 juni 2011voltooide. Ik vond het een prachtig kunstwerk, maar blijkbaar was het nog niet af. Wersche ziet haar kunstwerk namelijk niet alleen als het zandmozaïek in zijn definitieve, voltooide vorm. Juist het gehele creatieve proces van begin tot eind maakt het kunstwerk compleet, inclusief de uiteindelijke ontmanteling van het mozaïek. Die ontmanteling hield in dat het kunstwerk in een slotperformance werd ontmanteld door twee danseressen. Zij vermengden al dansend het zand, de vele vlakken van het mozaïek ieder bedekt door veelkleurig zand afkomstig uit alle windstreken vermengden zich tot één wereldzand.