De Duitse schilder Wolfgang Mattheuer (1927-2004) geldt samen met Werner Tübke en Bernhard Heisig als grondlegger van de Leipziger Schule. Deze pioniers pasten het sociaal-realisme van de DDR-kunst op een eigen manier aan door het toevoegen van metaforen en dubbelzinnige symboliek in hun schilderijen. In de jaren van de communistische dictatuur gold Mattheuer lange tijd als kritische, onafhankelijke geest, die het desondanks voor elkaar kreeg het heersende regime niet tegen hem in het harnas te jagen. Na de val van de Muur kantelde dat beeld al snel, en werd Mattheuer ervan beschuldigd dat hij teveel tegen de SED-top van de eenpartijstaat aangeschurkt had.
Recensent: Vera Weterings