Het beeld De Kus van Auguste Rodin, het schilderij Der Kuss van Gustav Klimt, de foto V-J Day in Times Square van Alfred Eisenstaedt hebben alle één ding met elkaar gemeen: de kus. Op een dag als overmorgen, Valentijnsdag, een zaak waar je niet omheen kunt.
Maar waar komt deze dag vandaan? Velen, vaak verbitterde zielen, zien Valentijnsdag als een commercieel feest van de liefde. Valentijnsdag is echter niet door cadeauwinkels, chocolaterieën en bloemhandelaren bedacht. Het is een traditie die al eeuwenoud is, gekoppeld aan twee christelijke martelaren. Zo gaat het verhaal over Sint Valentijn, een jonge Romein, een martelaar die weigerde zijn christendom op te geven. Een dag voor zijn executie liet hij een afscheidsbriefje achter voor de dochter van een medegevangene waarop hij verliefd was geworden. Hij ondertekende het briefje met ‘Van jouw Valentijn’. Hij stierf op 14 februari 269.
Een ander verhaal zegt dat Valentijn tijdens de invasie van keizer Claudius als priester in een tempel overleefde. Valentijn was door Claudius gevangen genomen, omdat hij hem had aangevallen. Vervolgens werd 14 februari tot gedenkdag van Sint Valentijn uitgeroepen door de paus in 496. Hoewel deze personen de geschiedenis van Valentijn symboliseren, kent het Valentijnsfeest zoals we dat nu kennen zijn oorsprong bij de Middelengelse schrijver Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380-1382) deze versregels schreef:
“For this was on seynt Volantynys day
Whan euery bryd comyth there to chese his make”
Zoals Chaucer schrijft, kan iedereen op Valentijnsdag zijn maatje, oftewel zijn Valentijn, kiezen. Al sinds de Middeleeuwen krijgt zo’n maatje een valentijnskaart. Zo schreef Charles, hertog van Orleans in 1415 de eerste valentijnskaart. Vanaf de zestiende eeuw werd het versturen van kaarten gemeengoed en ook nu nog zijn de valentijnskaarten niet weg te denken bij deze romantische dag.
Vera Weterings