De Fourteen Tribes of Galway zijn in de stad en het gelijknamige graafschap in Ierland een begrip. De benaming 'stammen', in de zeventiende eeuw door Oliver Cromwell gemunt als belediging, werd al snel als geuzennaam geadopteerd door de families die in de stad de dienst uitmaakten. De families in kwestie waren Athy, Blake, Bodkin, Browne, D'Arcy, Deane, Font, French, Joyce, Kirwan, Lynch, Martin, Morris en Skerret.

De veertien families waren ooit in het kielzog van de Normandische veroveraars van Ierland meegetrokken naar het westen van het land, zoals alle Normandische aanzienlijken die in die tijd hun geluk in Ierland beproefden op jacht naar rijkdom en landbezit. Ze stamden echter niet allemaal af van de Normandische invallers. Hun aanwezigheid in Connaught startte met de verdrijving van de Gaelische koning Felim Ua Conchobair door Richard de Burgh in de dertiende eeuw. De versterkte nederzetting die later Galway City zou worden werd na een kort beleg ingenomen.

Onder leiding van de veertien koopmansfamilies ontwikkelde Galway zich tot een bloeiende handelsstad. De nieuwkomers voelden zich echter voortdurend bedreigd door het vijandige omringende Gaelische platteland. Al snel werd de stad ommuurd en bestierden de machtige families zoveel mogelijk op eigen houtje de stad, vaak onafhankelijk van landheer of koning. In de late middeleeuwen en vroegmoderne tijd werd veel handel gedreven met Spanje. In de zeventiende eeuw ten slotte verloren de families hun hegemoniale positie in het stadsbestuur aan een kleine protestantse elite. Ondanks hun animositeit ten opzichte van de Gaelische omringende bevolking waren de Tribes namelijk net als vrijwel de rest van het land rooms-katholiek. Toen eerst halverwege de zeventiende eeuw de protestantse puritein Cromwell de stad innam en aan het eind van de eeuw definitief de protestantse hegemonie over Ierland werd bevestigd met de nederlaag van James II was het met de leidende rol van de families in Galway's politiek gedaan.

Wouter van Dijk